Το μεταναστευτικό αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυπριακής κοινωνίας με έντονο τον προβληματισμό για το αύριο του τόπου. Παρά τον θυμό και την αγανάκτηση που επικρατεί, οφείλουμε όλοι να συνεργαστούμε για να εξεύρουμε λύσεις για το σοβαρό αυτό πρόβλημα, μακριά από ακραίες εξάρσεις και στείρες αδιέξοδες πολιτικές.
Η πρόσφατη «εισβολή» στο νησί μας δια θαλάσσης από παράτυπους μετανάστες πρέπει να μας αφυπνίσει και να μας οδηγήσει στην λήψη πιο δραστικών μέτρων και αποφασιστικών παρεμβάσεων προς την Ευρωπαϊκή Ένωση που θα αποτρέψουν την περαιτέρω δημογραφική αλλοίωση της πατρίδας μας.
Ως κράτος-μέλος της ΕΕ έχουμε υποχρεώσεις και σεβόμαστε τις Διεθνείς Συνθήκες. Παράλληλα όμως έχουμε χρέος να προστατεύσουμε τους κύπριους πολίτες, την εθνική μας ασφάλεια και ταυτότητα και να αποτρέψουμε την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού που συντελείται.
Η πρόσφατη επικύρωση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της μεταρρύθμισης της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μετανάστευση και το άσυλο, μιας προσπάθειας που κράτησε 3 χρόνια, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα βελτίωσης προς την ορθή κατεύθυνση.
Για πρώτη φορά θεσπίζεται μια αυστηρή νομοθεσία για την διαχείριση του σοβαρότατου αυτού προβλήματος, ενώ την ίδια στιγμή ενσωματώνεται για πρώτη φορά η κοινή ευθύνη και αλληλεγγύη για τα κράτη που δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση όπως είναι και η Κύπρος.
Την ίδια στιγμή θα επιδιώκονται και συμφωνίες σε επίπεδο ΕΕ για μετεγκατάσταση σε τρίτες χώρες, καθώς επίσης και η λήψη μέτρων κατά χωρών που εργαλειοποιούν το μεταναστευτικό, όπως δηλαδή κάνει εις βάρος μας και η Τουρκία.
Παρά την επικύρωση του Κοινοβουλίου, δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι η μέχρι πρόσφατα στάση της Ευρώπης στο μεταναστευτικό ήταν αποτυχημένη και οδήγησε, ειδικά τα κράτη της πρώτης γραμμής, σε αδιέξοδο.
Η οικονομική βοήθεια που παρέχεται για να ασκούμε επιδοματική πολιτική δεν αποτελεί μέτρο αντιμετώπισης του προβλήματος, αντιθέτως το ενθαρρύνει. Η Ευρώπη έχει υποχρέωση και οφείλει να αφουγκραστεί τα κράτη-μέλη της που κινδυνεύουν λόγω της γεωγραφικής τους θέσης και να αναλάβει τις ευθύνες που τις αναλογούν.
Παρά το ότι μειώθηκαν οι ροές και οι αιτήσεις από την υποσαχάριες χώρες της Αφρικής μέσω της γραμμής κατάπαυσης του πυρρός, δυστυχώς αυξήθηκαν οι παράνομες εισβολές δια θαλάσσης. Οι αριθμοί όσον αφορά τις αιτήσεις Σύρων είναι ανησυχητικές και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και φανερώνουν το μέγεθος του προβλήματος της Κύπρου από τις ροές Σύρων μέσω του Λίβανου.
Εδώ είναι που χρειαζόμαστε την αλληλεγγυή από τους ευρωπαίους εταίρους μας. Για τη μικρή μας πατρίδα, θα πρέπει άμεσα να αναγνωριστεί ότι η Συρία δεν είναι πλέον εμπόλεμη ζώνη ή τουλάχιστον να αποχαρακτηριστούν συγκεκριμένες περιοχές. Αυτό θα λύσει τα χέρια των αρχών και θα δώσει την δυνατότητα να απορριφθούν αιτήσεις ασύλου αλλά και να προχωρούν οι αρχές νόμιμα σε απελάσεις. Το κυριότερο είναι ότι θα σταλεί το μήνυμα ότι η χώρα μας δεν είναι ξέφραγο αμπέλι που οποίος θέλει παίρνει την βάρκα και έρχεται στην Κύπρο. Ας μην ξεχνάμε ότι στον Λίβανο βρίσκονται περίπου 2 εκατομμύρια Σύριοι και αναμένουν την ευκαιρία για να φύγουν για τον δυτικό πολιτισμό. Για αυτό η αναγνώριση της Συρίας ως ασφαλή χώρα ή έστω περιοχών της, είναι μονόδρομος.
Το μέγεθος του προβλήματος με ροές από Συρία διαφαίνεται και μέσα από τους αριθμούς των αιτήσεων ασύλου. Το 2022 οι αιτήσεις ασύλου από Σύρους ήταν σε ποσοστό 19% του συνόλου αιτήσεων, το 2023 ανέβηκε στο 53% και το πρώτο τρίμηνο του 2024 κάλπασε στο 81%!
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ισχύουν για την Κύπρο:-
1) Την μικρή έκταση της Κύπρου και τον μικρό πληθυσμό
2) Τον εποικισμό των κατεχόμενων, αφού η Τουρκία εδώ και χρόνια προβαίνει σε ενέργειες δημογραφικής αλλοίωσης στις κατεχόμενες μας περιοχές διοχετεύοντας παράνομα Τούρκους εποίκους εις βάρος των νόμιμων κατοίκων
3) Την υπογεννητικότητα του τόπου μας. Η Κύπρος έχει παραδοθεί αυτή την στιγμή στην εθνική αντικατάσταση αφού η μείωση γεννήσεων των Ελληνοκυπρίων αναπληρώνεται από τις μεταναστευτικές ροές και όχι από τις γεννήσεις κυπρίων με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε στις γεννήσεις κυπρίων να βρισκόμαστε στο πυθμένα της ευρωπαϊκής ένωσης.
Η Κύπρος ανήκει στα κράτη-μέλη της πρώτης γραμμής και δέχεται μεγάλο αριθμό μεταναστευτικών ροών εξαιτίας διάφορων παραγόντων και ειδικότερα:-
1) Η γεωγραφική μας θέση αφού είμαστε χώρα πρώτης γραμμής με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να αποφύγουμε τις μεταναστευτικές ροές
2) Είμαστε ημικατεχόμενη πατρίδα με αποτέλεσμα η γραμμή κατάπαυσης του πυρός να μην θεωρείται (και πολύ ορθά) ως εξωτερικό σύνορο με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ασκήσουμε αποτελεσματική διαχείριση των ροών που εισέρχονται στις ελεύθερες περιοχές μέσω Κωνσταντινούπολης-κατεχόμενων εδαφών μας
3) Δεν έχουμε χερσαία σύνορα με αποτέλεσμα όσοι έρχονται στην Κύπρο με την προοπτική να πάνε σε άλλη χώρα όπως τους υπόσχονται οι διακινητές, να εγκλωβίζονται στο νησί και να μένουν αφού η μόνη εναλλακτική είναι η επιστροφή πίσω στην χώρα τους
Αυτοί οι παράγοντες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πρέπει τύχουν αξιολόγησης από την Ευρώπη και να την οδηγήσουν σε αποτελεσματικές αποφάσεις για μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος και προστασίας του κάθε κράτους-μέλους σύμφωνα με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Γιατί επαναλαμβάνω ότι, η μέχρι σήμερα στάση της Ευρώπης έναντι των κρατών-μελών της ειδικά που ανήκουν στη πρώτη γραμμή είναι αποτυχημένη και υποκριτική.
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗΣΥ ΠΑΦΟΥ
