Πάφος 11/7/24
Έντιμο κύριο
Γιάννη
Παναγιώτου
Υπουργό
Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Λευκωσία
Δια χειρός
Αξιότιμε
κ. Υπουργέ,
Αναφέρομαι στο πιο πάνω
θέμα και επιθυμώ να σας μεταφέρω τα παράπονα πολλών συμπολιτών μας που
υποφέρουν από σοβαρές μορφές ασθενειών και οι οποίες τους καθιστούν ανίκανους
για εργασία ή/και τους υποδεικνύεται από τον θεράποντα ιατρό τους να διακόψουν
την εργασία τους για λόγους προστασίας της υγείας τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα
να μην μπορούν να καταβάλλουν κοινωνικές ασφαλίσεις και συνεπακόλουθα να
απορρίπτονται οι αιτήσεις τους για σύνταξη ανικανότητας και σύνταξη χηρείας λόγω
μη ικανοποίησης των ασφαλιστικών προϋποθέσεων, όπως αυτές καθορίζονται στη
σχετική νομοθεσία (Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμος 59(1)/2010).
Σε ένα κράτος με κοινωνική
πολιτική, με ισότιμη αντιμετώπιση όλων των πολιτών, όπου στο επίκεντρο είναι ο
άνθρωπος και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του μέσω και των κρατικών παροχών,
θεωρώ πως είναι απάνθρωπο να αρνείται το ίδιο το κράτος την οικονομική στήριξη
των πολιτών του, οι οποίοι υποφέρουν από σοβαρές μορφές ασθενειών, που
καθημερινά δίνουν μάχη ζωής και επιβίωσης τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικογένειές
τους.
Ας μην ξεχνάμε πως σε πάρα
πολλές περιπτώσεις, λόγω της σοβαρότητας της ασθένειας και της καθημερινής
φροντίδας που χρειάζονται ορισμένοι ασθενείς, ο/η σύζυγος διακόπτει, επίσης,
την εργασία του προκειμένου σε αυτήν τη δυσκολότερη στιγμή που διανύει το
αγαπημένο του πρόσωπο, να είναι κοντά του όλες τις ώρες και να τον/την
φροντίζει. Αυτό όμως συνεπάγεται σε
μείωση έως μηδενικά εισοδήματα, την ίδια στιγμή που τα έξοδα της οικογένειας,
όπως έξοδα διατροφής, διαμονής, λογαριασμοί, έξοδα διακινήσεων και γενικά
συντήρησης όλης της οικογένειας, δεν σταματούν.
Είναι τραγικό το γεγονός
ότι σε πολλές περιπτώσεις, όταν ο ασθενής αιτηθεί σύνταξη ανικανότητας, αυτή να
απορρίπτεται με τη αιτιολογία ότι δεν κατέβαλλε κοινωνικές ασφαλίσεις το
διάστημα που ήταν ασθενής και υποβαλλόταν σε εξαντλητικές θεραπείες και που με
υπόδειξη του θεράποντα ιατρού του δεν του επιτράπηκε να εργαστεί για να μην
επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας του.
Ακόμα τραγικότερο είναι το
γεγονός ότι, σε πολλές περιπτώσεις απορρίπτεται η σύνταξη χηρείας της/του συζύγου
επειδή επίσης δεν ικανοποιούσε τις ασφαλιστικές προϋποθέσεις, δηλαδή επειδή δεν
κατέβαλε κοινωνικές ασφαλίσεις προ του θανάτου, δηλαδή εντός της περιόδου που
ήταν ασθενής.
Ως εκ τούτου, και στο
πλαίσιο της ανθρωποκεντρικής πολιτικής της Κυβέρνησης, θεωρώ πως το υπουργείο
Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων οφείλει να αναθεωρήσει και να τροποποιήσει τη
σχετική Νομοθεσία, ώστε να διορθωθεί αυτό το μελανό σημείο που αφήνει
ουσιαστικά «επί ξύλου κρεμάμενους» την οικογένεια του ασθενή ή αποβιώσαντα
(ανάλογα της περίπτωσης).
Συνεπώς, εισηγούμαι και
θέτω πρόταση ενώπιον σας, όπως καταρτιστεί κατάλογος με τις σοβαρές μορφές ασθενειών
από τις οποίες να εξαιρείται η υποχρέωση καταβολής κοινωνικών ασφαλίσεων ή/και
να θεωρούνται ως πιστωμένες οι ασφαλιστικές μονάδες της περιόδου ασθένειας του
ασφαλιζόμενου, ώστε αυτό να μην λειτουργεί ανασταλτικά για τα ωφελήματα και
συντάξεις που δικαιούνται.
Παραμένω στη διάθεσή σας
για κατ’ ιδίαν συζήτηση της πιο πάνω πρότασής μου.
Με εκτίμηση,
Χαράλαμπος Πάζαρος
Βουλευτής ΔΗΣΥ επαρχίας Πάφου
